COP 27: Geen daden, enkel woorden

Jo Wuytack - Duurzaamheidsexpert

Samenvatting gebaseerd op een eerder verschenen blogartikel van mijn collega Gerrit Dubois, specialist in verantwoord beleggen bij Degroof Petercam Asset Management.

Na de ontgoochelende COP26 van Glasgow heeft de klimaatconferentie COP27 opnieuw een muis gebaard. De Conference of the Parties (COP) is de jaarlijkse bijeenkomst van de partijen die zijn toegetreden tot het Klimaatverdrag van 1992, dat als doel heeft de uitstoot van broeikasgassen te verminderen en de ongewenste gevolgen van klimaatverandering te voorkomen.

De COP27 van Sharm-el-Sheikh zal niet de geschiedenis ingaan, waar COP3 als het Kyoto-protocol en COP22 als het Klimaatakkoord van Parijs dat wel deden. Toch waren er ook enkele lichtpuntjes.

4 vragen over COP27

Zijn we nog in lijn met de ambities van het Parijsakkoord om de opwarming van de aarde onder 1,5°C te houden?

Neen. Volgens een recent VN-rapport zijn we eerder op weg naar 2,5°C opwarming tegen het einde van deze eeuw en dat vooral omdat de afgesproken nationaal vastgestelde klimaatdoelstellingen onvoldoende ambitieus zijn. Ook het streven naar een geleidelijke uitstap uit fossiele brandstoffen haalde de finale tekst van de conferentie niet. Weinig verbazend als er meer 600 lobbyisten van de fossiele-energiesector aanwezig waren.

Wel verfijnde de Europese Unie haar koolstofuitstootverminderingsdoelstelling van 55% naar 57%. Dit is echter nog niet voldoende om de opwarming te beperken tot 1,5°C.

Werd er actie ondernomen om de strijd tegen de klimaatopwarming verder te financieren?

Schattingen om de strijd tegen de klimaatopwarming te financieren lopen uiteen van 160 tot meer dan 500 miljard dollar per jaar. De huidige financiering van de overheden uit de geïndustrialiseerde landen bedraagt nog steeds minder dan 100 miljard dollar per jaar, de initiële belofte die enkele jaren geleden werd gemaakt.

Wel zien we meer en meer publiek-private samenwerkingen die oplossingen zoeken voor de energie-uitdagingen en waarbij de geïndustrialiseerde landen de opkomende landen te hulp schieten.

Hoe werken de geïndustrialiseerde landen samen met de opkomende landen?

De gevolgen van de klimaatverandering door menselijke activiteit worden het meest gedragen door de landen die er het minst aan hebben bijdragen. Om hieraan tegemoet te komen werd een historisch akkoord bereikt om een verlies- en schadefonds op te richten. Wie hoeveel zal bijdragen blijft voorlopig een open vraag.

Kunnen (Mogen) we rekenen op innovatie en samenwerking?

46% van de koolstofuitstootverminderingsdoelstellingen zijn afhankelijk van technologieën die nog ontwikkeld moeten worden en de technologie die we hebben op onder meer het vlak van energie-efficiëntie wordt vaak nog te traag uitgerold.

Wel zien we in specifieke domeinen van de industrie dat er nieuwe initiatieven zijn die gedurfde ambities formuleren. Zo zette de staalsector het Global Steel Climate Council op poten om een nieuwe ‘gouden standaard’ te zetten voor de productie van koolstofarm staal. Ook vervoegden 214 ondertekenaars de Glasgow Zero Emissions Vehicles Declaration om tegen 2035 de verkoop van lichte voertuigen die niet uitstootvrij zijn, te beëindigen.

Besluit

De COP27 is alweer een gemiste kans. De nationaal vastgestelde klimaatdoelstellingen zijn nog steeds ontoereikend en de internationale samenwerking moet dringend verstrekt worden. Het moet véél sterker zijn dan een compensatiefonds en enkele publiek-private samenwerkingen. Zonder engagement van snelgroeiende economieën als China, Rusland en Saudi-Arabië zal de uitstoot van broeikasgassen niet verminderen. Daarom is het des te spijtiger dat de uitstap uit fossiele brandstoffen in Sharm-el-Sheikh niet werd geformaliseerd.

Nieuwe kans op COP28 volgend jaar in Dubai? We hebben de blauwdruk voor ons verslag al klaarliggen, hopelijk mogen we die tekst toch nog in de prullenmand gooien…

Geïnteresseerd in dit thema? Het volledige artikel van Gerrit Dubois kan u hier lezen.

Deel het artikel

Meer over: