Drang naar avontuur
Gevraagd naar haar persoonlijkheid noemt Salomé Berlioux zichzelf een onverschrokken ontdekker. Ze groeide op in een landelijk gehucht in de Franse regio Allier, waar ze behalve boeken verslinden ook volop op avontuur kon gaan: wandelingen en fietstochten maken, gaan paardrijden, zwemmen in vijvers, overnachten in haar zelfgebouwde hut, kamperen in open velden, het kon en mocht allemaal.
Haar drang naar avontuur zette haar ertoe aan om het plattelandsleven vervolgens in te ruilen voor de grote stad: “Toen ik naar het lyceum ging, raadde een leraar me af om in Parijs te gaan studeren. Hij vreesde dat ik er zou falen of verdwalen. Maar ik negeerde zijn advies en behaalde twee masterdiploma’s. Het leven biedt voortdurend uitdagingen, en bescherming kan soms belemmerend zijn.”
Patrice Franceschi knikt bevestigend en vult aan: “Durf is een intrinsiek onderdeel van ons temperament en vormt mee je persoonlijkheid. Het kan worden onderdrukt door de omgeving en de omstandigheden, maar ook worden aangemoedigd. Helaas lijkt het talent voor durf in de moderne wereld minder vaak naar voren te komen.”
Paradox
In zijn recentste essay onderzoekt Patrice Franceschi hoe voorzichtigheid en consumentisme de vrijheid hebben overschaduwd. Wat hem is daarbij opvalt, is dat het verlangen naar veiligheid soms de overhand heeft gekregen, althans in onze contreien, ten koste van onze vrijheid. Dat baart hem zorgen, vooral omdat andere delen van de wereld durf blijven waarderen.
Ook als kapitein wordt hij daar voortdurend mee geconfronteerd: “Vergeleken met 20 jaar geleden zijn er veel minder gebieden waar we mogen varen. Dat is paradoxaal aangezien onze uitrusting vandaag veel uitgebreider is en de veiligheid bijgevolg enorm is toegenomen. Sommige verzekeringsmaatschappijen lijken alle risico’s te willen uitsluiten. Dat is een utopie want sterven doen we uiteindelijk allemaal.”
Onbaatzuchtigheid
Zelf heeft Patrice Franceschi grote bewondering voor mensen die bereid zijn fysieke risico’s te nemen, zoals humanitaire hulpverleners en soldaten. “Voor mij zijn dat de mensen die echt betekenis geven aan het leven. Het accepteren van de mogelijkheid dat het fout kan gaan, is essentieel. Die visie staat helaas in schril contrast met onze huidige maatschappij waarin ‘geld verdienen en consumeren’ het hoogste doel lijkt te zijn geworden.”
Patrice Franceschi haalt zijn schouders op en zucht: “We zijn het verleerd om onbaatzuchtig te zijn, en dat is een maatschappelijk probleem dat we met zijn allen moeten bestrijden. Tegelijkertijd stel ik vast dat veel jongeren op zoek zijn naar zingeving.”
Empowerment
Salomé Berlioux knikt en vult aan: “Het is ook belangrijk dat je iemand aan je zijde hebt die je het vertrouwen geeft om een risico te nemen, zeker als je een bescheiden achtergrond hebt of uit een geïsoleerd geografisch gebied komt. Empowerment is voor mij dan ook een van de krachtigste hefbomen omdat het de deuren opent naar mogelijkheden die eerder niet toegankelijk waren.”
“Dat is trouwens ook de reden waarom ik Chemins d’avenirs hebt opgericht. Het stemt me optimistisch dat de organisatie intussen 6.000 jongeren ondersteunt en dat hun aantal stelselmatig blijft groeien. Onder meer dankzij de hulp van Degroof Petercam Foundation zal het tegen 2025 mogelijk zijn om 20.000 tot 25.000 jongeren te helpen.”