In sommige landen geldt de verplichting dat stichtingen jaarlijks minstens een bepaald gedeelte van hun vermogen moeten uitbetalen, ook wel ‘uitkeringspercentage’ genoemd.
- In de Verenigde Staten en sinds dit jaar ook in Canada is dit percentage vastgesteld op 5% van het vermogen zodra dit een miljoen dollar bedraagt (na onkosten). De overige 95% moet worden geïnvesteerd.
- In Europa bestaat een dergelijke regelgeving niet; een eerder behoudsgezind percentage van 1 tot 2% is er gebruikelijk.
- Algemeen wordt 10% als een hoog uitkeringspercentage beschouwd.
Kleiner percentage uitkeren of kapitaal volledig aanwenden?
Ook hoelang de stichting moet blijven voortbestaan is een belangrijke vraag. Eeuwigdurend met kapitaal dat op peil blijft of aangroeit, wat een laag uitkeringspercentage zou rechtvaardigen? Of begrensd in de tijd, wat toelaat om ook het kapitaal aan te spreken wanneer de markten minder goed presteren en de inkomsten ontoereikend zijn voor het beoogde uitkeringspercentage?
De keuze tussen beide opties is een kwestie van positionering. Ze zal afhangen van het beoogde filantropische doel en de achterliggende motieven van de stichting. Een familiale stichting opgericht ten behoeve van de volgende generaties zal bijvoorbeeld gemakkelijker voor de eerste optie kiezen. Terwijl een stichting die zich inzet voor de klimaatverandering sneller geneigd zal zijn om haar fondsen op kortere termijn in de strijd te gooien.
Duurzame investeringsstrategie essentieel
Stichtingen zijn in feite institutionele beleggers. De rol die ze spelen op de financiële markten kan zowel een positieve als een negatieve invloed hebben op maatschappelijke kwesties zoals ongelijkheid, klimaatverandering en regionale dynamiek.
Hun ambitie om eeuwig te blijven voortbestaan, is begrijpelijk - sommige zeer oude stichtingen spelen vandaag nog steeds een cruciale rol - maar moet worden afgezet tegen fundamentele duurzaamheidsvragen, aangezien een stichting zich per definitie richt op toekomstige generaties. Het belang van een duurzame investeringsstrategie is daarom essentieel in het beheer van elke stichting die haar doelstelling van algemeen belang wil vervullen (zie artikel over investeringsstrategie). Strategische keuze volgens missie
Verschillende stichtingen hebben een verschillende missie, en die vaststelling vertaalt zich in strategische keuzes die specifiek zijn voor elke stichting:
Sommigen zullen van mening zijn dat zo veel mogelijk geld ineens moet worden uitgetrokken om bestaande maatschappelijke problemen snel aan te pakken.
Anderen zullen opperen dat het de taak is van stichtingen om ver in de toekomst te kijken. Die visie veronderstelt dat ze langdurigactief blijven - en dus kapitaliseren - om ook de uitdagingen van morgen het hoofd te bieden.
Het uiteindelijke doel van een filantropische stichting (van openbaar nut) is om via donaties een positieve impact teweeg te brengen. Kapitaal en investeringen zijn slechts middelen om die ambitie waar te maken. Het is dan ook de plicht van gekapitaliseerde stichtingen om zo veel mogelijk te doneren in overeenstemming met hun positionering op korte, middellange en lange termijn.
In 2021 besliste de Raad van Bestuur van de Degroof Petercam Foundation om haar uitbetalingspercentage op te trekken van 3% naar 5% van haar vermogen.