Manu Lagast is zaakvoerder en eigenaar van het recyclagebedrijf Derotex in West-Vlaanderen. Hij studeerde af in de rechten en ging eerst aan de slag als bedrijfsjurist bij Credendo. Bij zijn volgende werkgever, actief in de vlasindustrie, zag hij dat bepaalde afvalstromen werden verbrand. Meteen kreeg hij het idee om bepaalde restproducten een tweede leven te geven.
Van het een kwam het ander. Hij richtte de onderneming Lagaco op, een startup die focuste op de aan- en verkoop van textielafval (alles behalve kledij). Aangezien hij niet de middelen had om machines te kopen, liet hij zijn textielafval verwerken bij een gespecialiseerde firma, Derotex. Twee jaar later kreeg hij de mogelijkheid om het machinepark van datzelfde Derotex over te kopen. Dankzij de schaalvergroting en productdiversificatie zag de markt hem plots als een industriële marktspeler.
Grote doorbraak
Na de verhuis van het bedrijf volgde de echte doorbraak. Manu Lagast legt uit: “Plots kun je veel flexibeler en kwalitatiever werken met je bedrijf. De markt pikt het op en de bal gaat aan het rollen. Dat we ook meesurfen op de ecologische golf speelt zeker in ons voordeel.”
Het productieprocédé van Derotex is grotendeels geautomatiseerd en vereist weinig handenarbeid. Met elf medewerkers in dienst en klanten in 35 landen focust de onderneming op jute zakken afkomstig van de koffie- en cacao-industrie. Die worden gerecycleerd tot vezels waarmee vilt kan worden gemaakt, een basisproduct om onder meer ecologische isolatiepanelen en biogronddoeken te vervaardigen.
Hoe het productieproces precies in elkaar zit, verklapt Manu Lagast liever niet. "De grootste uitdaging bestaat erin om met onze natuurlijke vezels een waardig alternatief te bieden voor de kunststofvezels. Wij proberen de kloof met kunststof weg te werken door zo veel mogelijk te schalen. Daarnaast proberen we te overtuigen met onze ecologische mindset.”